วงดนตรีบางวงอย่าง Iron Maiden มีผู้ติดตามที่ภักดีอย่างมากมายซึ่งไม่เสื่อมสลายไปตามวัยและมีเสน่ห์ที่ส่งต่อไปยังคนรุ่นใหม่ เป็นผลในแง่ทั้งความต้องการที่จะครอบครองและมูลค่ามีความสม่ำเสมอและได้รับการสนับสนุนเป็นพิเศษเมื่อ Maiden ประกาศว่าพวกเขากำลังทัวร์คอนเสริต
10.ลายที่มีจำกัด
เมื่อพูดถึง Iron Maiden พวกเขามีแนวทางที่ยอดเยี่ยมในการออกแบบเสื้อยืดอยู่เสมอ Maiden สกรีนเสื้อยืดทัวร์กลุ่มเล็ก ๆ ที่ได้รับการปรับแต่งสำหรับแต่ละประเทศ รัฐ หรือแม้แต่เมืองที่พวกเขาเล่น เป็นผลให้มีของน้อยและจำกัดของการออกแบบแต่ละรายการและนักสะสมบางคนต้องการเป็นเจ้าของแต่ละรูปแบบ
เสื้อยืดแบรนด์นี้ถือกำเนิดขึ้นในช่วงปลายทศวรรษ 1970 โดยเป็นเสื้อยืดเปล่าผ้าพื้นสำหรับใช้งานทั่วไป ในช่วงกลางทศวรรษ 1980 Spring Ford ได้มีความสัมพันเชิงพาณิชน์กับวงการเพลง และพวกเขาได้เปลี่ยนจุดขายให้กลายเป็นหนึ่งในตัวเลือกยอดนิยมสำหรับเสื้อยืดร็อคตลอดทศวรรษ ป้ายแบรนด์นี้หายไปในช่วงกลางปี 1990 แต่ไม่ใช่ก่อนที่จะซื้อแบรนด์ Touch of Gold ในช่วงต้นทศวรรษ
ส่วนป้าย Touch of Gold นั้น ถือกำเนิดขึ้นช่วงปี 80 และค่อยๆหายไปช่วงปี 90 ซึ่งเป็นช่วงเวลา 10 กว่าปีอันสั้น สิ่งเดียวที่เราสามารถยืนยันได้ก็คือแบรนด์นี้ถูกซื้อไปโดย Spring Ford และกลายเป็นแบรนด์สาขาของ Spring Ford ในช่วงต้นปี 1990 เมื่อถึงจุดนั้นเครื่องหมายเล็กๆเหมือนคล้ายๆกับ Auntie Anne’s ขนาดเล็กที่มักพบอยู่เหนือโลโก้ก็หลุดออกจากแท็ก และถูกแทนที่ด้วยคำว่า by Spring Ford แทน
ป้ายปั๊มคอเริ่มเปิดตัวแรกๆจำนวนมากในปี 2002 โดย Hanes หนึงจากแบรนด์หลักรุ่นบุกเบิก โดยมีMichael Jordan เป็นโฆษกของ Hanes โดยมีการแจ้งให้เราทราบว่าทุกอย่างจะโอเคโดยไม่มีป้ายห้อย
Hanes ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ Sara Lee Corporation ได้คิดค้นเสื้อยืดแบบป้ายปั๊มคอ โดยพบว่าป้ายเล็กๆ ที่เย็บติดเข้ากับคอเสื้อตั้งแต่ปี 1920 ระคายเคืองผิวหนังของผู้สวมใส่
เริ่มจากการประดิษฐ์เครื่องถักเชิงพาณิชย์โดย William Cotton นักประดิษฐ์ชาวอังกฤษในปี 1864 ได้นำเสื้อยืดมาสู่คนทั่วไป ซึ่งช่วงเวลานั้นมีการเริ่มทำงานวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ได้รับค่าจ้าง ซึ่งทำให้พนักงานมีสิทธิ์เลือกที่จะสวมใส่เสื้อผ้าที่ใส่สบายๆในวันหยุดได้ เสื้อยืดจึงเป็นตัวเลือกแรกๆ ต่อมาในปี 1901 บริษัท P. Hanes Knitting Company ได้เปิดตัวชุดชั้นในแบบสองชิ้นที่ดูคล้ายกับเสื้อยืดสีขาวในปัจจุบัน ชุดนี้สวมใส่โดยทหารในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่งเป็นชุดชั้นใน เดิมทีเสื้อยืดถูกมองว่าเป็นชุดชั้นในเท่านั้น ซึ่งหมายความว่าการสวมใส่ในที่สาธารณะอาจดูแปลกตาในสายตาผู้คน
ในปี 1901 Hanes Knitting Company ได้ก่อตั้งขึ้นเพื่อผลิตชุดชั้นในสำหรับผู้ชาย ตลอดกลางปี 1970 ผู้บริหารของบริษัทพบว่าผลิตภัณฑ์เสื้อยืดชั้นในสีขาวของบริษัทถูกนำมาสกรีนลายเพื่อสวมใส่เป็นเสื้อยืดภายนอกแบบธรรมดาทั่วไป
ด้วยเหตุนี้ Hanes จึงมองเห็นศักยภาพของเสื้อยืดสีขาวชั้นในและเริ่มขายมัน ดังนั้น กลุ่มผลิตภัณฑ์เสื้อยืด Hanes 5000 จึงได้รับการพัฒนาและเริ่มจำหน่ายให้กับผู้ที่นำไปสกรีนลาย
บริษัทได้กลายเป็นหน่วยงานที่แยกจากกันของ Hanes Knitwear และเป็นที่รู้จักในชื่อ Hanes Printables ในปี 1980 แผนกใหม่นี้จัดทำขึ้นเพื่อการผลิตและจัดจำหน่ายเสื้อยืดโดยเฉพาะ ซึ่งสามารถสกรีนร่วมกับเครื่องแต่งกายอื่นๆได้ HanesKnitwear รุ่นดั้งเดิมกลายเป็นส่วนหนึ่งของผลิตภัณฑ์อุปโภคบริโภคที่มีตราสินค้าของ Sara Lee Corporation
การมีส่วนร่วมของ Hanes ในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่ Atlanta 1996
การแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่ Atlanta ปี 1996 ได้ว่าจ้างบริษัทให้เป็นผู้สนับสนุนหลัก Hanes สามารถผลิตเสื้อยืด Hanes Beefy รุ่นดั้งเดิมซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของ 500 วันก่อนการเปิดงานโอลิมปิค เสื้อยืดหมายเลข 1 ถูกประมูลในราคา 32,500 ดอลลาร์ เงินที่ใช้ในการซื้อตั๋วการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกสำหรับเด็กที่ด้อยโอกาส
นับตั้งแต่ปี ค.ศ. 1851 Fruit of the Loom ได้ผลิตเครื่องแต่งกายคุณภาพสูงสำหรับผู้ชาย ผู้หญิง และเด็ก ปัจจุบันเป็นบริษัทชั้นนำระดับโลกที่เชี่ยวชาญด้านการตลาด การออกแบบ และการผลิตชุดชั้นใน เสื้อยืด และเสื้อผ้าลำลอง เป็นผู้จำหน่ายกางเกงในชายชั้นนำในอเมริกา และเป็นหนึ่งในแบรนด์ที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดในโลก
แบรนด์ Fruit of the Loom ถือกำเนิดขึ้นที่เกาะ Rhode ในช่วงกลางทศวรรษ 1800 ก่อตั้งโดยสองพี่น้อง Benjamin และ Robert Knight ในฐานะ BB และ R. Knight Corporation โรงงานแห่งแรกถูกเปิดขึ้นและเริ่มผลิตผ้าฝ้ายและผ้าคุณภาพสูงในปี 1851 ชื่อ “Fruit of the Loom” ถือกำเนิดขึ้นเมื่อ 5 ปีหลังจากที่ Robert Knight ไปเยี่ยม Rufus Skeel ซึ่งเป็นเพื่อนและลูกค้าของเขา Skeel ขายผ้าจากโรงงานที่มีพี่น้องของ Knight เป็นเจ้าของ ลูกสาวของเขาวาดรูปแอปเปิลบนผ้าบางที่เขาขาย และปรากฏว่าผ้าที่มีแอปเปิลวาดลงไปนั้นได้รับความนิยมมากที่สุด
หลังจากนั้นKnight ตัดสินใจว่าฉลากแอปเปิ้ลน่าจะเป็นสัญลักษณ์ที่น่าจะเหมาะที่สุดสำหรับชื่อทางการค้า “Fruit of the Loom” ของเขา และในปี 1871 Knight ได้รับเครื่องหมายการค้าหมายเลข 418 สำหรับแบรนด์ “Fruit of the Loom” เครื่องหมายการค้าถุกตีพิมเพียงหนึ่งปีหลังจากที่รัฐสภาผ่านกฎหมายเครื่องหมายการค้าเป็นครั้งแรก และ Fruit of the Loom เป็นหนึ่งในเครื่องหมายการค้าที่เก่าแก่ที่สุดที่มีอยู่ ซึ่งถือว่าถือกำเนิดก่อน หลอดไฟ โคคา-โคลา และแม้แต่ถุงกระดาษเสียอีก
ผ้าสักหลาดของ Fruit of the Loom กลายเป็นที่รู้จักอย่างรวดเร็วว่าเป็นผ้าที่ดีที่สุดสำหรับนำมาทำเสื้อผ้าโฮมเมดและผลิตภัณฑ์ผ้าลินินซึ่งพบเห็นได้ทั่วไปในช่วงเวลานั้น สิ่งทอจาก Fruit of the Loom ยังคงเป็นที่ต้องการสูงตราบเท่าที่ผู้หญิงผลิตผ้าลินินและเสื้อผ้าของตัวเอง การเพิ่มขึ้นของอุตสาหกรรมเสื้อผ้าที่ผลิตขึ้นในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ทำให้ตลาดผ้าลดลงอย่างมาก แทนที่จะทำเสื้อผ้าและผ้าลินินด้วยมือ ผู้หญิงกลับนิยมสินค้าสำเร็จรูปมากขึ้น แม้ว่าตลาดดั้งเดิมของบริษัทจะลดน้อยลง แต่ Fruit of the Loom ยังคงได้รับความนิยม
ต้นศตวรรษที่ 20
ปี 1928 Fruit of the Loom เริ่มออกใบอนุญาตแบรนด์ของตนให้กับผู้ผลิตเสื้อผ้าสำเร็จรูป ในช่วงเวลาที่บริษัทสูญเสียผู้บริโภคโดยตรงจำนวนหนึ่งไป Jacob Goldfarb ผู้อพยพวัยเยาว์ได้เปิดธุรกิจเสื้อผ้าของตนเอง ขณะทำงานให้กับ Ferguson Manufacturing Company เขาค้นพบว่าบริษัทเสนอเฉพาะสินค้าที่มีราคาต่ำที่สุดให้กับผู้ค้าปลีกที่ซื้อสินค้าที่มีป้ายราคาสูงกว่าเสียด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจว่าเขาสามารถสร้างธุรกิจที่ได้รับความนิยมโดยจัดหาเสื้อผ้าคุณภาพสูงราคาต่ำโดยเฉพาะให้กับผู้ค้าปลีก
Goldfarb ตัดสินใจที่จะเริ่มนำเสนอชุดชั้นในสำหรับผู้ชายที่ได้รับความนิยมมากที่สุด เขาตั้งชื่อบริษัทของเขาว่า “The Union Underwear Company” และแม้จะไม่มีโรงงานของตัวเอง แต่บริษัทของเขาก็เริ่มผลิตเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว เขาซื้อผ้าจากซัพพลายเออร์ ให้ส่งไปยังเครื่องตัด แล้วส่งชิ้นส่วนสำเร็จรูปไปยังร้านตัดเย็บเพื่อประกอบและจัดส่ง และเขารักษาระบบนี้ไว้จนถึงจุดเริ่มต้นของภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่
ในปี1930 Goldfarbได้รับการติดต่อจากโปรโมตเตอร์คนหนึ่งซึ่งกำลังมองหาอุตสาหกรรมที่จะสร้างงานและเพิ่มฐานภาษีให้กับเมืองแฟรงก์ฟอร์ต รัฐเคนตักกี้ในช่วงภาวะเศรษฐกิจตกต่ำอย่างต่อเนื่อง และได้ถูกเสนอให้สร้างโรงงานสำหรับธุรกิจ ซึ่งส่งผลทำให้กระบวนการผลิตของ The Union Underwear Company ง่ายขึ้นโดยรวมการดำเนินงานทั้งหมดไว้ในที่เดียว Goldfarb ยอมรับข้อเสนอนี้ และห้าปีต่อมา เขามีพนักงาน 650 คนที่ทำงานให้กับเขาในโรงงานแห่งใหม่ของเขา
Goldfarb ซื้อใบอนุญาต 25 ปีสำหรับ Fruit of the Loom ในปี 1938 ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของความพยายามของเขาในการเป็นนักการตลาดระดับประเทศ เขารู้สึกมั่นใจว่าแบรนด์จะทำให้สินค้าของเขาเป็นที่รู้จักไปทั่วประเทศ บริษัท Union Underwear ได้ก่อตั้งโรงงานแห่งที่สองซึ่งเริ่มผลิตกางเกงบ็อกเซอร์ไม่นานก่อนสงครามโลกครั้งที่สองจะเริ่มต้นขึ้น ในปี 1941 เมื่อสหรัฐอเมริกาเข้าร่วมกับฝ่ายพันธมิตร บริษัทได้รับสัญญาเพื่อผลิต G.I. หลายล้านคู่ กางเกงขาสั้น. สำหรับความพยายามและการมีส่วนร่วม Union Underwear ได้รับการยกย่องหลายประการจากความพยายามดังกล่าว
นวัตกรรมหลังสงคราม
ในช่วงหลังสงคราม Goldfarb ได้ใช้นวัตกรรมมากมายที่ทำให้ Union Underwear และ Fruit of the Loom แตกต่างจากคู่แข่ง ก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 โดยทั่วไปแล้วชุดชั้นในจะจำหน่ายแบบแยกชิ้น แต่ในช่วงปลายทศวรรษ 1940 Goldfarb เริ่มขายกางเกงบ็อกเซอร์ของเขาเป็นชุดสามคู่ในถุงกระดาษแก้วพิมพ์ลาย สิ่งนี้สามารถสร้างกระแสที่กลายเป็นมาตรฐานอุตสาหกรรมสำหรับชุดชั้นในพื้นฐานส่วนใหญ่ที่จำหน่ายในสหรัฐอเมริกา
ในปี1948 บริษัทได้มีการขยับขยายที่รวมไปถึงชุดชั้นในแบบถัก และโรงงานแห่งที่สามได้เปิดขึ้นในเมืองแคมป์เบลล์วิลล์ รัฐเคนตักกี้ในปี1952 โรงงานแห่งนี้มีสิ่งอำนวยความสะดวกในการฟอกสีฟันและถักสำหรับชุดชั้นใน Union ซึ่งช่วยให้บริษัทควบคุมการผลิตได้มากขึ้น โรงงานแห่งนี้ยังได้รับความสามารถในการผลิตชุดชั้นในสำหรับบุรุษและเด็กชายที่หลากหลายขึ้น
ในขณะที่ Goldfarb เป็นเพียงผู้ได้รับอนุญาตจากเครื่องหมายการค้า Fruit of the Loom เขาเป็นคนเดียวที่ใช้เงินทุนของตัวเองเพื่อจ่ายค่าโฆษณาผู้บริโภค ในปี 1955 บริษัท Union Underwear ของเขาได้กลายเป็นบริษัทชุดชั้นในแห่งแรกที่โฆษณาผลิตภัณฑ์ของตนทางโทรทัศน์เครือข่าย นอกเหนือจากการซื้อจุดต่างๆ ในงาน Today Show แล้ว บริษัทยังเริ่มโฆษณาผลิตภัณฑ์ของตนบนโปสเตอร์ แบนเนอร์ ตั๋วราคา ป้าย และกระดาษหนังสือพิมพ์ นอกจากนี้ยังเปิดตัวโปรแกรมโฆษณาแบบร่วมมือเพื่อเพิ่มยอดขายให้กับ Fruit of the Loom Goldfarb ประสานงานการขายและแคมเปญโฆษณาของเขากับวันหยุดตามฤดูกาลและกิจกรรมต่างๆ รวมถึงคริสต์มาส วันพ่อ และ Back-to-School ในช่วงเวลานี้ บริษัท Union Underwear ได้วางกลยุทธ์ให้สอดคล้องกับผู้ค้าสินค้าจำนวนมากที่ได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ภายในเวลาไม่กี่ทศวรรษ ชุดชั้นในพื้นฐานของผู้ชายเกือบครึ่งถูกขายโดยผู้ค้าขายจำนวนมากและร้านค้าลดราคาเหล่านี้
ในปี 1955 Union Underwear Company ถูกยึดครองโดยกลุ่มบริษัทที่จัดตั้งขึ้นใหม่ที่รู้จักกันในชื่อ Philadelphia & Reading Corporation โครงสร้างองค์กรได้สร้างแหล่งข้อมูลเพิ่มเติมสำหรับ Union Underwear และช่วยให้ขยายการดำเนินงานด้านการผลิตได้ ในช่วงเวลานี้ Union Underwear ได้กลายเป็น Fruit of the Loom เป็นผู้ได้รับใบอนุญาตรายใหญ่ที่สุด สำหรับผู้บริโภคหลายๆคนแล้ว แบรนด์ Fruit of the Loom หมายถึงชุดชั้นในที่มากกว่าผ้า ผู้ได้รับใบอนุญาตมีขนาดใหญ่กว่า Fruit of the Loom และเพื่อให้แน่ใจว่าเครื่องหมายการค้าจะยังคงมีอยู่ในปี 1961 Philadelphia & Reading จึงได้ซื้อ Fruit of the Loom Licensing Company
Northwest Industries ซื้อสิทธิบัตรที่ Union Underwear เป็นเจ้าของในปี 1952 ซึ่งทำให้เกิดทุนใหม่อันทำให้บริษัทเติบโตต่อไป ในปีเดียวกันนั้น Goldfarb ก้าวลงจากตำแหน่งประธาน เขาถูกแทนที่โดย Everett Moore ซึ่งเริ่มทำงานที่โรงงาน Frankfort ของบริษัทในปี 1932
การโฆษณาในช่วงปลายทศวรรษ 1960 และต้นทศวรรษ 1970
ตลอดช่วงปลายทศวรรษ 1960 และต้นทศวรรษ 1970 บริษัท Union Underwear ได้ทำงานเพื่อกระตุ้นการโฆษณาชุดชั้นในสำหรับผู้ชาย บริษัทได้ว่าจ้าง Howard Cosell ซึ่งเป็นนักกีฬาชื่อดังให้ไปปรากฏตัวในโฆษณาทางโทรทัศน์จำนวนห้ารายการในช่วงสามปีที่เริ่มในปี 1968 Terry Thomas นักแสดงตลกชาวอังกฤษได้รับเลือกให้เป็นโฆษกของบริษัท ด้วยการใช้โฆษกที่มีชื่อเสียง Fruit of the Loom กลายเป็นแบรนด์ที่เป็นที่รู้จักมากขึ้นและสร้างความตระหนักในชุดชั้นในของแบรนด์
ในปี 1975 Union Underwear สร้างประวัติศาสตร์การโฆษณา ในระหว่างปีนี้ พวกเขาได้เปิดตัวแคมเปญ “Fruit of the Loom Guys” ซึ่งเป็นการโฆษณากับชายสามคนสวมชุดเป็นแอปเปิ้ล พวงองุ่น และใบไม้ร่วง ซึ่งเป็นองค์ประกอบทั้งหมดของเครื่องหมายการค้า Fruit of the Loom ตัวละครเหล่านี้ช่วยสร้างแบรนด์ให้เป็นที่รู้จักและขับเคลื่อนแบรนด์ Fruit of the Loom ให้เป็นที่รู้จักถึง 98 เปอร์เซ็นต์ แคมเปญโฆษณานี้ได้รับเครดิตด้วยส่วนแบ่งตลาดชุดชั้นในสำหรับบุรุษและเด็กชายของ Union Underwear เพิ่มขึ้นสองเท่า
บริษัท Union Underwear ได้เครื่องหมายการค้า(ซื้อ) BVD ในปี 1976 โดยได้ขาย BVD เป็นชุดชั้นในแยกต่างหากสำหรับห้างสรรพสินค้าที่หรูหรา บริษัทยังได้เริ่มขยายสายผลิตภัณฑ์ในปี 1978 เพื่อรวมชุดชั้นในสำหรับเด็กชายและเด็กหญิงที่รู้จักกันในชื่อ “Underoos” ในช่วงปลายทศวรรษ 1970 Union Underwear ยังได้ขยายไปสู่แนวเสื้อยืด Fruit of the Loom ผ้าพื้นสำหรับอุตสาหกรรมการพิมพ์สกรีน การขยายตัวนี้กลายเป็นบริษัทขนาดใหญ่ที่รู้จักกันในชื่อ “Screen Stars” ซึ่งจำหน่ายเสื้อยืดเปล่า กางเกงวอร์ม และเสื้อสเวตเตอร์เปล่าจำนวนมาก
กลุ่มบริษัท ได้รับการปรับโครงสร้างในปี 1985 และขายหุ้นจำนวน 260 ล้านดอลลาร์ ในระหว่างการปรับโครงสร้างใหม่นี้ Union Underwear ได้เปลี่ยนชื่อเป็น Fruit of the Loom, Inc. เพื่อช่วยเชื่อมโยงบริษัทกับเครื่องหมายการค้าที่รู้จักกันดียิ่งขึ้น Farley พยายามปรับปรุงประสิทธิภาพการดำเนินงานและบีบผลกำไรเพิ่มเติมจากสถานะของบริษัทในฐานะผู้ผลิตชั้นนำในอุตสาหกรรมชุดชั้นใน เขาทำการเปลี่ยนแปลงในด้านการผลิต ปรับปรุงการผลิตให้ทันสมัยในสหรัฐอเมริกา และขยายบริษัทไปยังยุโรป
การเปลี่ยนแปลงด้านการผลิตที่เกิดขึ้นตลอดช่วงทศวรรษ 1980 ได้เปลี่ยน Fruit of the Loom จากผู้ผลิตชุดชั้นในให้เป็นบริษัทเครื่องแต่งกาย บริษัทมุ่งเน้นการผลิตชุดชั้นในบุรุษ ชุดชั้นในสตรี และถุงเท้า ฉลาก Fruit of the Loom ถูกนำไปใช้กับชุดกีฬาในปี 1987 ในช่วงทศวรรษ 1980 Fruit of the Loom ยังสร้างประวัติศาสตร์ด้วยการเปิดตัวเสื้อยืดกระเป๋าหน้ายอดนิยมสีรุ้งที่มีสไตล์
ทศวรรษ 1990 และปีต่อๆไป
ในช่วงปี 1990 Fruit of the Loom ได้รับผลกระทบจากการลดขนาดลงอย่างแพร่หลายของอุตสาหกรรมสิ่งทอของอเมริกา แทนที่จะมุ่งเน้นไปที่กางเกงในและกางเกงบ็อกเซอร์ซึ่งเป็นสินค้าที่มีกำไรต่ำสำหรับธุรกิจ บริษัทได้เริ่มเน้นที่การพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุดลำลองและชุดออกกำลังกายมากขึ้น ซึ่งทำได้โดยการขยายสายผลิตภัณฑ์ของตนเองและโดยการซื้อแบรนด์อื่นๆมาเข้าร่วมกิจการ Salem Sportswear ในปี 1993 และทำข้อตกลงอนุญาตให้ผลิตและทำการตลาดเสื้อผ้ากีฬาภายใต้แบรนด์ Wilson ในปี 1994 Fruit of the Loom ได้ซื้อกิจการ Pro Player, Artex Manufacturing Inc. และ Gitano Group
